“Before I discovered Woody Guthrie and folk music,” she explains, “I was listening to Elvis Presley, Buddy Holly, and, later on, the Animals and the Kinks. I love that stuff, and I love to play it.” (Eilen Jewell)

Altijd al een boontje gehad voor artiesten die niet vastgeroest geraken in hun doen en laten, idem voor recensisten die eerlijk hun muzikale mening verkondigen en niet als boodschappertjes (mogen) opdraven voor één bepaald label of distribiteur. Neem nu Eilen Jewell, het frele vrouwtje uit Boston dat met haar JJJ's (Jason Beek - drums & backing vocals, Johnny Sciascia - upright bass en Jerry Miller - electrc gt, acoustic gt, steel gt ) verleden jaar op Blue Highways ( zie previous concert reviews maart'08) een verpletterende indruk liet op ondergetekende en nadien met the Sacred Shakers ( zie previous cd reviews) op de proppen kwam met een (h)eerlijk schijfje  old time - gospelmusic. Een album dat als vanzelfsprekend in mijn jaarlijstje werd opgenomen.
Voor "Sea Of Tears" neemt het gezelschap ons mee terug in de tijd toen The British Invasion from the sixties verantwoordelijk was voor een heuse cultuurschok. Zo linkt de openingstrack "Rain Roll In" , met Eilen Jewell à Lucinda Williams, en dat specifiek gitaarsoundje naar the Merseybeat van  the Searchers, Gerry & the Pacemakers, vertoont "Sweet Rose" duidelijke Marianne Faithfull invloeden en manoeuvreert Jerry Miller, volgens mijn bescheiden mening een van s'werelds beste gitaristen, zich via een heerlijke streep surf & steel guitar op een sublieme wijze  naar een heuse rock & roll  / rockabilly cover ..."Quivers down the back bone ...Shakin' All Over" ! (original Johnny Kid & the Pirates)

Titeltrack " Sea Of Tears" , the organ bridges the gap between the Vox - fueled garage rock of the early British invasion and grinding, organ driven American R &B and soul,  is misschien wel het mooiste visitekaartje van deze sixties revival waarbij het lijkt of the Kinks, the Animals, Dave Clark Five en the Troggs via Eilen Jewell & band aan een tweede / derde / vierde jeugd begonnen zijn. Mijn persoonlijke voorkeur gaat echter uit naar de fantastische slow "Fading Memory", met dat magnifiek slashing (Stones) gitaartje, dat op dezelfde, eenzame hoogte staat als de klassiekers "If You Need Me" " (Bateman / Pickett), "Tell Me, you're coming back" (Stones), Wilbert Harrisson's "Wat Am I Living For" en een duidelijke (soul) verwantschap met ondermeer Otis Redding, Sam Cooke, Percy Sledge aantoont. Van Morrison's " "I'm Gonna Dress in Black" is nog een sixties - Them  pareltje dat opnieuw vanonder het stof gehaald wordt en ook anno 2009 nog steeds erg veel op de klassieker / traditional "The House Of the Rising Sun" lijkt af te stevenen....

De veelzijdige dame grijpt met "Nowhere In No Time", "Codiene Arms" en " Loretta Lynn's classic honky tonk stomp " the Darkest Day"  opnieuw naar haar  "Boundary County" ('06), "Letters From Sinners and Strangers" ('07) en "Sacred Shakers" ('08) roots om dan verrassend erg sterk voor de dag te komen  met een heus Hammond B - 3 recital ( het bluesy " Final Hour" en "Everywhere I Go") . Bij nader inzien geen vreemde keuze want was the piano not her first instrument and first love ? "Het album "Sea Of Tears" verschijnt officieel op 21 april '09 maar krijgt bij Rootsville nu al meer dan verdiende aandacht en er is nog meer heuglijk nieuws op komst ...
"One Of those Days" in September '09...... brengen Eilen Jewell, "nothing but a lonely rambler girl", & band  opnieuw een **bezoekje aan Nederland en laten, hoe is het in godsnaam mogelijk, opnieuw ons apenland links liggen.  "Vlaanderen Boven".... vijf minuutjes politieke moed, forget it ...toch maar emigreren dan ? A must have - cd, verplichte aanschaf, it's a cracker , eindejaarslijstje !   (SWA)

voor concertdata zie onze concertkalender